RODZAJE ZADZIORKÓW

Zadziorki (również zwane barbs) dzieli się na dwa rodzaje:
zadziorki nacinane konwencjonalnie oraz zadziorki F-Barbs, chroniące włókna. Zadziorki konwencjonalne uzyskuje się przy pomocy tak zwanych noży do nacinania. W rezultacie otrzymujemy haczyk ze stosunkowo ostrymi krawędziami, który uszkadza włókna w większym bądź mniejszym stopniu. Mimo to ten rodzaj igieł znalazł dziedzinę, w której ma zastosowanie. Igły z takim rodzajem nacięcia stosowane są do igłowania włókien tzw.szarpanki, ponieważ stosunek ceny do rezultatu w tym przypadku ma wyjątkowe znaczenie.

Przy produkcji zadziorków chroniących włókna, tzw. F-Barbs, stosuje się bardzo precyzyjne narzędzia kształtujące. Za pomocą tych narzędzi powstają zadziorki z zaokrąglonymi krawędziami, które umożliwiają ochronę włókien podczas igłowania. Różne jest też zachowanie podczas zużywania się tych zadziorków w porównaniu z zadziorkami konwencjonalnymi. Ich trwałość jest zdecydowanie większa. Pozwala to na uzyskiwanie bardziej równomiernego produktu w dłuższym okresie produkcji. Przy użyciu najcieńszych włókien (1 dtex to skrót od decitex, który odpowiada wadze w gramach 10 000 metrów przędzy) albo runa zadziorki te są bezwzględnie konieczne, aby proces niszczenia włókien był możliwie jak najmniejszy i można było ostatecznie osiągnąć wymaganą wytrzymałość na rozrywanie oraz cechy jakościowe włókniny.

ODLEGŁOŚCI MIĘDZY ZADZIORKAMI

Odróżniamy następujące odległości między zadziorkami:

RB	(Regular Barb)	=	6,3 mm
MB	(Medium Barb)	=	4,8 mm
CB	(Close Barb)	=	3,3 mm

DŁUGOŚĆ CZĘŚCI PRACUJĄCEJ
(CZĘŚĆ TRÓJKĄTNA)

Standardowo długość części pracującej igły RB wynosi 28 mm, choć produkuje się także igły z zadziorkami RB o długości części pracującej 22 mm (wówczas tylko z dwoma zadziorkami po każdej stronie trójkąta).

Długość części pracującej igieł MB i CB standardowo wynosi 22 mm, ale produkuje się również igły o długości części pracującej 19 mm.